Ένας από τούς πιο διδακτικούς αρχαίους μύθους  - τα αθάνατα αυτά αριστουργήματα τού 'Ελληνικού πνεύματος- είναι και εκείνος πού αναφέρεται στον Προμηθέα.
Ό κορυφαίος αυτός μύθος,  κατά τον οποίο Τιτάνας εκείνος έκλεψε το πυρ από τον ουρανό, για να το παραδώσει στους ανθρώπους και βασανίσθηκε σκληρά στις κορυφές τού Καυκάσου για την πράξη του αύτη από τον Δία ,  συγκινεί τα μύχεια της ανθρώπινης ψυχής και υποθάλπει  δύο ιστορικές  - άρα αληθινές - έννοιες:

Ή μία από τις έννοιες αυτές, όπως γράφει ό μεγάλος ιστορικός μας Κων/νος Παπαρρηγόπουλος, είναι «ή της επινοήσεως τού πυρός υπό τού ανθρώπου ως πρωτίστου στοιχείου τού ανθρώπινου βίου και πολιτισμού», ενώ ή άλλη διδάσκει ότι  «Το πυρ, δημιουργεί την ιστορία τού ανθρώπου, δημιουργεί τον αιώνιο αγώνα εναντίον της φύσεως».

Πραγματικά, δεν μπορεί να διανοηθεί κανείς ότι ήταν ποτέ δυνατό να φθάσει ό άνθρωπος στο επίπεδο των σημερινών επιτευγμάτων τού πολιτισμού του χωρίς την χρήση τού πυρός. Αλλά εξίσου αληθινό είναι  και ότι αγωνίζεται ακατάπαυστα για να το τιθασεύσει. Κι αυτό γιατί το πυρ, όσο ευεργετικό είναι όταν ευρίσκεται υπό έλεγχο, τόσο και περισσότερο καταστρεπτικό γίνεται,  όταν ξεφεύγει από αυτόν,  αφού μπορεί,  μέσα σε λίγα λεπτά - ακόμη και δευτερόλεπτα - να αφανίσει χιλιάδες ζωές και ότι μέ κόπο πολλών ετών απέκτησε ό άνθρωπος.
'Υπάρχουν πολλά παραδείγματα πως φαίνεται δη ή ανεξέλεγκτη δύναμη της φωτιάς,  πού προκλήθηκε άλλοτε από τυχαία φυσικά αίτια και άλλοτε από μοιραίο ανθρώπινο λάθος,  έγινε αιτία να εξαφανισθούν ολόκληρες πόλεις την αδηφάγο μανία της.
Όταν δε προσθέσει κανείς και τα σκόπιμα τεχνητά μέσα, βομβαρδισμούς, εμπρησμούς, δολιοφθορές κλπ., στα οποία καταφεύγει ο  άνθρωπος κατά τις πολεμικές περιόδους, τότε οι  καταστροφές δεν υπολογίζονται  πλέον.
Μπροστά σε  ένα τόσο σοβαρό κίνδυνο ήταν φυσικό να αμυνθεί ό άνθρωπος με το μέσο πού διέθετε. Έτσι, στη αρχή ή προσπάθεια της άμυνας κατά της φωτιάς, έγινε με υποτυπώδη οργάνωση και  μέσα,  πού με την πάροδο τού χρόνου ο  άνθρωπος βελτίωσε, για να φθάσει στο σημερινό επίπεδο εξελίξεως, κατά το οποίο τόσο ή οργάνωση όσο και το μέσα πού χρησιμοποιούνται για την αντιμετώπιση τού κινδύνου από την φωτιά είναι πολύ καλύτερα και αποτελεσματικότερα.