Με την πυρκαγιά στις εγκαταστάσεις του εργοστασίου ΧΥΜΑ Α.Ε., στο Λαύριο, ήρθαν στην επικαιρότητα συμβάντα, όπου το πρόβλημα δεν περιορίζεται στην κατάσβεση της πυρκαγιάς, αλλά σχετίζεται με τη συνολική διαχείριση του συμβάντος και των συνεπειών του.

Τέτοιου είδους πυρκαγιές μπορούν να λάβουν ανεξέλεγκτες διαστάσεις, σε μικρό χρονικό διάστημα, αν η επέμβαση δεν είναι έγκαιρη και αποτελεσματική, ενώ οι μεσο-μακροπρόθεσμες επιπτώσεις τους σε ανθρώπους και περιβάλλον είναι δυσανάλογα μεγάλες, σε σχέση με τις υλικές ζημιές που υφίσταται η εγκατάσταση.

Ουσιαστικά, στις πυρκαγιές αυτές, οι μεγαλύτερες βλάβες προέρχονται από τις επιπτώσεις που δημιουργούν τα παράγωγα και τα υπολείμματά τους.

Το πιθανότερο επακόλουθο από την έναρξη πυρκαγιάς, σε τέτοιου είδους εγκαταστάσεις, είναι η απελευθέρωση επικίνδυνων χημικών ουσιών, υγρών ή αερίων.

Το πρόβλημα, συνεπώς, στις χημικές εγκαταστάσεις, δεν είναι μόνο το αν και πόσο εφαρμόζονται τα προβλεπόμενα μέτρα ασφάλειας, ώστε να μπορεί ενδεχόμενη πυρκαγιά να αντιμετωπιστεί έγκαιρα και αποτελεσματικά, αλλά και το πώς θα μειωθούν οι επιπτώσεις της στην υγεία και την ποιότητα ζωής των ανθρώπων της περιοχής και στη γενικότερη κατάσταση του περιβάλλοντος.

Αυτού του είδους τα ατυχήματα απαιτούν, λοιπόν, μία συνολικότερη προσέγγιση, που δε θα περιορίζεται στην εφαρμογή προληπτικών και κατασταλτικών μέτρων πυρασφάλειας, αλλά θα στοχεύει στην ουσιαστικότερη συμμετοχή όλων των εμπλεκόμενων φορέων, ώστε να επιτυγχάνεται η όσο το δυνατόν πιο αποδοτική διαχείριση του συμβάντος και παράλληλα, ο μετριασμός των επιβαρύνσεων στον άνθρωπο και το περιβάλλον.

Προς αυτή την κατεύθυνση στοχεύουν δύο από τα κείμενα που υπάρχουν στο παρόν τεύχος και εξετάζουν, το μεν πρώτο, το θέμα της πυρασφάλειας ή της ολικής διαχείρισης κινδύνων στις χημικές εγκαταστάσεις, το δε δεύτερο, τους κινδύνους από ατυχήματα σε χημικές βιομηχανίες.