Page 26 - MATIES_16

.-
το ΛΙUΓUΜΑ MAr
ο' κακο'
συναπα'vτημα
ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΟΝΔ ΥΛΑΚΗ
ι\tγα χρό\'ια πρό τoii 1821 στό l(ράσι τί'jς
Π~διάδας.
Ό .Σιφογιά,·νιις 6γήκε άπό τό σπίτι του, κι'
άατό πtσω ή γυ\•αίκα τοt <rά''Ιl"-'ε στή\• :τόρτα
καί τοmε:
Κάλια 'χα γώ νCι μ'ήν πας, i1μeρα πούναι.
-111Cι δ&ν θa κάμω δ<'.ι καμJΑ!ιι'ι ·δουλειά, εiιλοη.
μέ,•η! Δέ σoii τδπα; θa πάω ,.α δώ αν εlναι χ.αι­
ρός για δι.τr?..οιr~άφισμα.
-Ό θεΟς μαζί σου. μια :του δ~ ~· · άκο\:s.
~\ες :τιhs δέ θα δουλέψης· μ& μπορείς 1oii λόγου
σου ,.α πας στα γονι~κά σο'\J καi να μήν κάμης
κα_uμια δου/uειά, καt Λαμπιrι'ι ''άνα:ι:
Ό γάϊδαρ<1ς πεQψε,·ε μπροστα στ-1·1,· :τόρτα
στρωμέ,·ος, κι' ό Σιφ()γιά,>νης, ένώ τον έλυ,·ε. εί-
πε σιτή γlί\'αίκα του μέ λίγο '\•εύρωμα:
- ~[α .σoii τδπα δά, πώ\j δέ θ<'.ι δου/..έψω. Πό­
σε\j φορtς πρέπει ,.α σου τό πώ:
'Εγώ 'πρε..-ιε ,.α σοϋ τό πώ. γιατί \·αι 6αρα
σ"-'όλη, καί sά σου.
Καλ(χ • καλά, εtπεν (1 Σιφογιά\•νης. Κι'
άφοϋ Ι!καμε τό σταυρό του, άνέGηκε στό 1•αϊδού­
ρι καί τού φώναξε «σ8>1 για νiι ξε-~ινίισει.
Ί r γm•αί:Υ.α του ~ιεινε κάμ:τοοα λεπτα στ1'ιν
:τόριτα καt τό\• ί!βΛ>επε y' άπομακρ6'•εται. Στό
άνα~<ιξυ •μου(!μούρισε: <<:ι,fa σαν πάει .μόνο γι&
να δ1"ί, γιά'ί-ντα τόν έπί'jρε τον κλιαιδεύ-ι-11ρο;>1.
Ό .Σιφογι(ι,,..•ης ήrto έξΙ)\"fάιrιιS καt πάνω.
'Αλλά σά"V αiιτό\• δουλευτής δ&ν t)το Ιlλλ.ος στό
χωριό. rι' αύτ'ό, aν καί ήτο θεοφο6ούμενος iι με­
γάλη φιιλοπονία του τόν τραβούσε καμιμι<'.ι φ()ρ<'.ι
και τίς έορ'fές να μή μtνη άργός. Άλλ' ώς έλά­
φρωμ α ()1τ'ή συνείδησή του εΤχε τήν πρόφαση οτι
δf:,, ί!κανε 6αρι.Ας δοuλειεs τις ~ές. Διώρθω,·ε
κανέ,•α rιράφο ποi)χε χαλάσει, λευτέρω,•e δέ'\·δρα
άπό παρακλάδια η sεeάδvα, καθάρ~ε το χωρά<,ρι
άπό τις πi.-τρες, i\ ξε.χόρτιζε, -και ?Wυβα/.σiiσε τό
6ράδι στο σπίιι:ι χόgτα γι<'.ι τά ζώα του η ξύ/.α.
Καί οταν μια φοQ(ι ό πα.-ιaς "Ι'οw.ανε η)ν παρα­
τi1ρηση καt τούπε πώς ήταν πολυ (<tαμαι<-ιάρης>Ι,
δηλαδή πUονέκτης, ένώ ώς ll't't'JXνos που ήτο δέν
εlχe πολλες άνάγκες, ό Σιφογιάννηs κοίιταξε γύ­
ρω. γιά ,.α μην άκούσ11 κα\•εis κείνο :τού θάλεγε.
·~ι' έπειτα. σιγά:
-Δέ θωρείς τu πλοi.ιτη μου, γέροντα; eiπε.
24
Δο"/.εύω και σά~ιο δέν eχω στό <J1Τόμα. Δέν !!χι•>
:ταιδιά, μά 'zω άcrε,•τικά . U ρbτει να δουλέlj:ω γιά
\•i.ίχω νά π?~ώ,•ω το χαράτσι και τ' Ιlλλα δοο(­
ματα. Καί σαν ί!χω να χοqτα(νω rιόν άγά και τον
σούμπασ11 καί κάθε '\'·ΙΑ:tνίιrοaιΙΟ που μoii ζητil,
γλυτώ\•ω σκι(ις άπου τ-σί sυλιέs καί χειρότεgα.
Δοι:λιεύγω, σa σκλάβος, γιά τή σ?'J.α6ιά μου.
Ό :τα."Τας ά,·αστέ,·αξε.
-J(αί ποιός χριστιa\·όs δέν ει\'αι <J'"-'λά6οc
>'.αl δι\ δουλεύγει γιc'.ι τη σκλαβιά του;
•
Στό ικεφάλι -του ό Σιφογιάν..,ης φ()ροοοε μα<:­
ρη πέτσα. Οί Ρωμιοί τότε άπόφευγαν τα ζωηρα
χρώματα >'..Uί φeόντι ζαν ν(ι q-α(,•ονται τα:τειΥοL
γιά ,.α μη θεωροiiνιται έατιδειο<ιτικοί, οτε μποροϋ­
σfJJν ,,α θεωρηθοuν άπό 't'Ούς Τούιr-'ους πρ<Υ~λητι­
κοί. i\tε τό 6άδισ~ια τού γαϊδάρου, σειότaνε 11
άκρη τί'jς :ιl.τσας τoii Σ~γιά.'"'11· η (τον καθι­
σμέ'-ος στο σaμάρι δίπλα, μέ ρωμαίικη καGάλιι,
δπωs ιτι'μ• ίiλεγα.ν τότε <Κat τήν λέγο1"\• άκόμη.
Οί J><ο>μιοl κα6αλούσαν !\τ'(Jι γι<'.ι νc'.ι ειναι Θτοιμοι
"α πεζl>ψου'' i1μα φαινό,,.α,·ε τοϋιr,-.σs. Χωρις αi: ­
τη τη,. !\y-/.αιρη δουλικι) ταπε(,·ωσι1 -rό μικgότε~ο
:τούχον ν' "'-ιοφέρου,, 1)το τό ξύλο.
Σ' αiιτή 't"Ι)ν ά.νάγκη βρέθιι~ ό Σιψ1γιάν\•ηs
μόλις άπομαοκeύνθηκ·e λίγο άπο τό χωριό. Καί το
συ,·απάντημα πού τοiJρθε ήτο άπό τα πιό bτίιr ο-
6α ποi: μ:τοροiiσα\• ,.ά τoii τ\)χΟΙi\': ά\•τίθετα eρ­
χότα" i!\•ας τοίiρκ{)ς ί!φι:mος.
'Λπό μcw,,gΙJa τόν γνώρ~σε. Και ποιόs δl<ν τ("'
γ 1•ώριtε;
ΤJ Ιτα,· ό άγας τoii ί\Ιόχου, που λεγότα,. )Jό­
zογλοι~ς.
τη,, 'ίδια στι~•μ1) ό Σιφογιά,•νης κατέβηκε ά­
πό τό γαϊδούρι, i!σι;ρε το ζώο στι)\' Ciκρη τοϋ
δρόμου, <τό κeάτ11 σε κεί άκ(νητ·Ο, και στάθηκε κι
ό ίδιος δί.-τλα νά περιμέ,•ει τη διάιία του άγ(ί.
Στά :τέ·•τε λεtοτά-, :του περίμε\·ε ό Σ ιφογιάν­
νης. συλλογιζότα,·ιι, σέ τί διά.θεσ11 θίίβρισκε ίί{ια­
a"γε τό" άγά, κι' ήτο .στα δαι.μόνια του, τ(, κακό
νά τόν περί,με•·ε. θυμό11αν η:(ι λόγια τijς γυ,·αίκ«s
του και μετα,·οοοοε πού δέν τήν ίίκοι,'<Jε. rΙσως
ή άμαρτία, "α δοι~λέψη μέρα έξαιρέσιμη (γιατ'
iJ άλ1ιθεια είν<ιι οτι κά."'tΟια δουλειCι πήγαινε \'U
κάμει) 11ο·ϊχρερε στό δρόμο wυ <το Λ1όχογλου νά
τόν τιμωρήσει.
Ό ί\16',ιογ,.ου Οτα\• &φτασε, ά~'"Τi ,.ά πεQάσει.
στ,αμάτησε~ τό., Ιlλογό του μ."Τροστά στό Σιcrο-
για,,·,·11 κ-αι τοι~πε:
- Ιlοϋ πας, 1μορέ;
-Στσ' όρισμο·υς σου, άγά. Πάω στ' άμπέλι
μου ,.ά κάμω μιά όλι(ι δουλειά.
-Και σήμερα δέ,· έχετε σκόλη έσε~ ol ρω-
μιοί;
Ό Σι.φογιάννηs α.ρχισε νά τρέμει.
- Ναί.σκε άγά.
-Όϊλέσα, μορέ. είναι κρίμα νά δουλεύγει
τε.τοια μέρα &,·ας ρωμιός;
- Ναίσκε άγά, άπο-.-(.ρ(θηκε ό Σιφογιάνvης, κι'
ί!rι!ρεμε Π1!{Ι~σσό1'ερο.
-Τί ~ιμιόs, έσu δeν εισαι καλ«.; χeιστιανό;.
-Δε,, εtμαι. πρέπει. άγά.
-~rα δέν εlσαι κα/.()ς ρωμιός, θά σέ κάμω
τοiiρκ.ο.