Page 33 - MATIES_27

καt τοιαύτη εύρίσκοuσα 00\Αε­
χως έμΤtόδια, τά δττάα ψΤtο­
δίζοuν τή~v Ικ.αvοπσίησι"', δη­
μιουργεί έΤtιθετ.ι;κότητα και
η:αρα6άσεις, την τάσιν νά κα­
ταστρέφη κάθε τι τό δ1tοίον
ΤtαρεμΤtοδίζ!Ε'ι τήν διατήρφιν
των έΤtιθυμητων άντικεψέ.νων.
Ή έγωπάθεια εtναι €μφu­
τος εtς τόν ό:vθρωπον και πάν
τοτε ύ'ΠiΊρχεν, άλλά σήμεροιv
Τtεριλαμ6άνει mρισσδτερον
έντδνοος 1καl έ'Π'ι·κινδόνοuς τό­
πους, διότι ή σύγχρονος ζωή
1tαρέχει ίσχvρότε.ρα t.ρεθίσv.α
τα, όλ ιγωτέροος -περιορι:Jμούς
καί περισσότερον ισχυρά δρ­
γανα κ•αταστροφfiς.
Ό έλεγχος της έγωπαθεί­
ας έπομέvως, δέν εtναι μόνον
ήθ~κή έ-πείιyοuσα άνάγΙΚη, εt­
~αι μία άνάyκη διά την 'ΚΟι­
νωνικήν άσφάλειαν. 'Ένα άλ­
λο . μπδδιον εtναι ή αιειψις
κατανοήσεως των ωv..ων. Ε'ί­
μεθα εύκόλως έπιρρεΤtείς.
Τtρός τήν μή κατανό• ,ν έ­
κεLvc... ν, ο! όποίοι εtνο~ι διαφο­
ρε:ηκijς φuλfiς, έθν~κότljτος fι
κοινων1 κijς τάξεως, έ'Κείνων οί
δποϊοι άνήκοuν είς διαφορετι­
κήν θρησκ.εί0ιν,, διάφορcιν ΤtΟ­
λιτι "όν κόμιμα <Κ.λ.π. Άλλά,
συχ ·u δέν εtναι μuφοτέρα ή
f ; ιψις κατανοήσεως Τtρός
έκεινοuς οtτινες πρόσκεινται
ήμων και τούς δττοίοuς άγα­
Τtώμεν. ΔΟΟ'tuχως, ή Τtροσω­
πική άγάπη δέν· δημιουργεί
άμοι~αίαν κατα:νόησιν -όπως
πιστ-εύοvν ·τwές-. Δννάμεθα,
πολλάκις vό. τrαρατηρήσωμεν
τό θλι6ειρόν θέαμα των άν­
θρώΤtων, οί &ιτοίοι άγαπC>ν.ιαι
είλικρινως, άλλά άδuvατοϋν
νά κατανοήσΟΙJ'V η νά έκτιμ'ή­
σουν τάς ζωτ~κάς άνάγκας έ­
κείνου ποο άγαποϋν (σόζυγος
παιδί η γονεός) καί οϋτω τα­
ράσσεται η άκόμη •καί κατα­
στρέφεται ή ζωή του.
Πως εtναι δυνατόν ν' άπ<>­
φεuχθη τοϋτο; Διά τfiς θελή­
σεως Τtρός καταvόησιν. Διά
τη• ν Τtραγματικη•ν κατανο•ησιν
η:ρέΤtει νά θέλωμεν νά κάμω­
μεν την άτιαραίτητον Τtροπα­
ρασ.κευήν καί νά άνα-ιιτόξω­
μεν έντός μας την εtδικήν λει­
τουργίαν ή όΤtοία λέγεται έ μ­
Τt άθ ε 1 α.
Ή προπαρα-σκεύή -περιλαμ-
6άνει την άτι6κτησιν μιaς έ­
Τtαρκοϋς γνώσεως ψvχολογί-
ας, γενικfiς 'tξ ικα\ εtδι.κfiς· οο­ ύπό τοΟ Βέρμαν Χέσε, Πάρλ
τη -περικλείει:
α) Μίαν γνωσιν τfiς ψvχο­
λογικης δαμfiς της ά\ΙθρωΤtί­
νης ύπάρξεως.
β) Μίαν κ•ατανόησιν της δι­
αφορετικης ψvχολοyίας των
ήλικιl:Υν, φόλων, τύΤtων κ.λ.Τt.
γ) Μίαν ένημέρωσιν μέ τήν
εtδvκήν 1μοναδι<1<ήν σ(Μ3εσιν
των χαρακτηριστικων των δι­
-αφόρων άτόμων.
Τά .μέσα Τtρός άττάκτησιν
αύτijς της γνώσεως εtναι:
1. Ή •μελέτη 6ι6λίων τά 6-
ποία άσχολοϋνrαι μέ τήν ψv­
χολογίαν άτιό δu\Ιαμuκης καl
ούμο.νιστικης άτιόψεως.
2. Ή ·έπί)Ι'Vωσις των άνθρω
πίνων προσωπικοτήτων, ή 6-
ποία δί.δεται &πό πρωταιρχι­
κων δοκιμίων και άλλων .κ.ει­
μένων οπως: 6ιογραψίαι, ή­
μερc·λόγια και έπιστολαl δια­
φόρων τ&ττων άν&ρώ1tων -άν­
δρC>ν, γvναι.κC>ν, άγίων, έη:ι­
στημόνων, άpχαίωv και συγ­
χρόνων, άνατολικων και δυ­
τικών. Μεταξύ των τcλ.έον χρη
αίμων διά τόν σ.κοπόν τοΟτον
rοαφέρομεν, κατά τόχην, έ­
κείνα τά όποία έγράφησαν
πεpl t\ &πό τοο Μάρκου Αύ­
ρηλίοu, 'Αγίου Αόγα.>στίνοv
Πετράρχου, Μονrαίιv, Άγίας
Τερέζας, Ρουσσώ, Μαi\f'[ζ(νι,
~Εμερσσν, ι\ίv.κολν, Άμίελ,
Ραμακρί.σvα, Τολοτόί, Ραμ­
η:ιντρανάθ Το:y~όρε, Άvφέ
Κάμ, Κέϊσερλί-γ;κ, Βάγll\.vε.ρ,
'Ελένη Κέλλερ, Γιούνyκ. Πο­
λό 6οηθητbκά εtναι έπίσης τά
καλά ψvχολογικά λογοτεχνή­
μα11α (μvθιστορψατα) δπως
έ1<1είνα πού έγράφησαv &πό
των Ντίκενς, Μ'Τtαλζά.κ, Τολ­
στόϊ, Μανζόρι, Ρομέν Ρολλάν.
Αί 6ισyραφίαι καί αί ~έλ­
λαι της σημεριν.ης έ1tοχης δέν
έξU1tΤ)ρειι:ο0ν, διότι γενικως ά­
f\σχολοuνται
θέτουν έίμφcrοιν
μόνον έπί των κατωτέρων,
σ.κοτεtνων φάσεων της <b,θρω­
πίνης φύσεως, 1tολλαί τούτων
διαικατέχσνται .άτιό dγχος, ά­
πελΤtισίαν μέ αίσθημ'α άπαισι­
οδοξίας η πικρίας ij έξεγέρ­
σεως. 'Επομένως, δίδοvν }l( :xv
μονομερη και σκοτεινήν εtκό­
"α τί)ς αι.epωπίνης φόσεως.
Μεταξό τω.ν όλίyωv έξαφέσε­
ων δvνάμεθα νά άναφέpωμεv
τά μνημ'όνια τοΟ Γιοόνγκ: ΝΟ­
vειρα, Σκέψεις καt νου6έλλαι
f>1ποόκ καί Πρ{στ>λεϋ.
3. Ή άνάτcτvξις καί ή χρη­
σιμοποίησ!ς της έμπαθείας
(φανταστική Τtρο6ολή της οο­
vειδήσεως τινος, εtς μίαν άλ­
. ..λην ϋτιαρξ!ν). Ή πρώτη άπ....αί-
τησις προς τον σκοπον τοuτσv
εtναι μία στάσις άτιρόσωπος
κ.αι λήθης τcu έγώ μας (-μ*α
προπαρασκεvαστική Ο:σ.κησις
σωματικης, ΟV\αισθηματικης
καί ΤtVεuματικης ήρ::.μίας δύ­
νο ται νά Gοηθήση πρός τόν
cκcπόν τοuτον). Τοuτc. κατορ­
θοϋται άφήνοντες τόν έαυτόν
f\μας νά δια· η:ερασθη
δρα­
στηρίως νά έγφθΤj, ύπό έΙιός
άμερίστοv ένδιαφέροντος πρός
τό πρόσωπον τό δη:οίον θέλο
μεν νά ·1«ατανα,σωμε.ΙV. "Ας
τόν ΙΊ την πλησιάσω•μεν μέ
συμΤtάθειαν, μέ σε6αομόν ά­
κόμη καί μέ θαυμα~δν, ώς
ϋπαρξιν ά~·3ρω-πίνην, και ού­
τω νά: δημιουργήσωμεν μίαν
Gαθείαν έσωτερικήν σχέσιν.
Μετά, dς αόξήσωμεν αύτήν
τήν έη:αφήν. μέχρις δτου ά­
πο6η, πρ(;)τον, μία ζc.;τική έ­
παφή καl .μετά μία ταvτΟΤtΟί­
ησις. "Ας φcοντασθωιkν πρός
σ't'Ιyμήν δτι ε'ίμεθα αύτό τό
πρόσωΤtον. "Ας ίδωμεν τόν έ.
αvτόν μας, είς διαφόροvς συν
θήκας καί καταστάσεις καl
dς Τtροκαλέσωμεν τάς η:νευμα
τικάς και συναισθημCΧ't'ι κάς
του άντιδ.pάuεις πρός αύτά.
( Αύτή . εtνα'ι ή μέθοδος διά
της δ1tοίας δ γνωστός χαρα­
κτη ρ Πατήρ MTtράcvv τοϋ
Τοeρτερτον άνακαλόπτει τούς
έγκληματίaς). Τοιαύτη έμ1tά­
-θεια εΙ'-<Χι δvνατή έκ τοϋ γε­
γονότος της 15ασικης δμοιότη­
τος της άνθρωπίνης φύσεως,
παρά τάς έξωτερικάς, άτομι­
κάς καί δμαδικάς διαψοράς.
Εlς !ίκαστον ~ξ ήμων ένυπ&ρ­
χοw δvνη't'ικως πάντα τά στοι
χεία καί αί ίδιότητες της άν­
θρωπίνης ύπάρξεως, τό σπέρ­
μα δλων των άρετων •και των
κακιων. Εις εκαστον έξ ήμC>ν
ύπάρχει είς λανθάνουσαν κ..:χ­
τάστασιν καί ή έγκλη.ματικδ­
της καί ή άyιότης ij ό ήρωϊ­
σμδς. ·· Απαντα έξαρτωνται ά­
πό τήν διαφορετικήν άνάmυ­
ξιν, έκτtμησιν, ~κλογήν και ~­
λεyχον.
(Εtς τό έΤtάμενον τό ΤΕΛΟΣ)
31